lunes, 14 de marzo de 2011

Por una vez no es política!

Brilla el sol sobre nubes transparentes
El arco de colores te recorta en el horizonte
Detrás de la bruma de lo incierto,
Delante de la noche del olvido.

¿No podría la luz del arco iluminarme,
Y llenar mi vida de color
Viendo en mi alma el calor
De la luz en stand by de tu amor?

¿No veré mi alma reflejarse
Alegre y feliz en la mirada,
Al fin de complejos desatada,
Del iris en que busco mi corazón?

Brilla o sol sobre nubes transparentes
O arco de cores recórtate no horizonte
Detrás da bruma do incerto,
Diante da noite do esquecemento.

Non podería a luz do arco iluminarme,
E encher a miña vida de cor
Vendo na miña alma a calor
Da luz en stand by do teu amor?

Non verei a miña alma reflectirse
Alegre e feliz na mirada,
Ao fin de complexos desatada,
Do iris no que busco o meu corazón?
Rafa Castillo.

4 comentarios:

  1. O arco de cores ... ese seria o titulo do poema? non-e politica so-e o teu corazón, deisa que fale mais Rafa, merecelo, bicos

    ResponderEliminar
  2. Queremos máis arcos da vella coma o teu, Rafa, benvido á poesía... Só a beleza cambia o mundo, só cambian o mundo os ollos que saben vela.
    Gracias por esa mirada.

    Olga.

    ResponderEliminar
  3. Vindo de quen ven o comentario, halágame moitisimo. Sei que non o merezo, pero estou contento de que me mires con bos ollos. Un bico, Olga.
    Rafa Castillo.

    ResponderEliminar
  4. Iba a poner un comentario en otra de tus publicaciones pero, al final he decidido ponerlo en esta. En cualquier otra puede uno saber cierto tu ideología, tu forma de ver el mundo o de querer cambiarlo. En esta solo unos pocos privilegiados podemos entender lo que expresa tu corazón, tu precioso y gran corazón. No creo que alguien pueda dudar ahora que también eres capaz de expresar maravillosamente este tipo de sentimientos, aunque estoy segura de que nadie lo dudó nunca.

    Larirai

    ResponderEliminar